toqquşma — 1. «Toqquşmaq»dan f. is. 2. Mübahisə, münaqişə, sözə gəlmə, dalaşma, dava dalaş. <Həcər xanım:> Şəmsinin fikrini anlayıram, o qorxur ki, yenə aralarına toqquşma düşər. S. S. A.. Elə bil <Mirzə Polad> heç Müqim bəylə üz üzə gəlməmiş,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bərxurd — f. 1) təsadüf; 2) qabağını alma; 3) toqquşma … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
müsadimə — ə. bir birinə çırpılma, toqquşma … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
sədəmə — ə. 1) çarpma, toxunma, toqquşma; 2) qəflətən baş verən … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
təsadüm — ə. bir biri ilə toqquşma, bir birinə çırpılma … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
bufer — <ing.> xüs. Dəmiryol vaqonlarında, avtomobillərdə və s. də toqquşma zamanı zərbənin, təkanın gücünü azaltmaq üçün yaylı qurğu. ◊ Bufer dövlət – ərazisi, bir biri ilə rəqabət edən böyük dövlətlər arasında olan hərbi və siyasi cəhətdən zəif… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çarpışma — 1. «Çarpışmaq»dan f. is. 2. Vuruşma, toqquşma, döyüş, savaş. Körpünü ortaya qədər gələn düşmənlərin önündə Əmrah da at belində qılıncla çarpışırdı. İ. Ş.. Bu yerlə çarpışan, göylə əlləşən; Dostdan, aşinadan necə əl çəkim? M. Müş … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kunkurs — <lat. concursus – toqquşma> Vəzifə tutmaq, mükafat almaq və s. üçün iştirakçılardan ən yaxşısını seçmək məqsədilə düzəldilən yarış; müsabiqə. Konkurs imtahanı. Konkursda iştirak etmək. Konkurs sərgisi. – Uzağa niyə gedək, gəl sənə keçənilki … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
münaqişə — is. <ər.> Çəkişmə, bəhsləşmə, toqquşma, ciddi ixtilaf. Münaqişəyə son qoymaq. – Budur yeni münaqişə başlandı; Oturmaq üstə sözləri uzandı. A. S … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qanlı — sif. 1. Qana batmış, qana bulaşmış. Qanlı paltar. Qanlı silah. – Fəhlələrdən bir neçə nəfəri Qurbanın qanlı cənazəsini kazarmaya gətirirlər. M. İ.. 2. Qanla dolu, qanla qarışıq, içində qan olan. Qanlı irin. Qanlı ishal. Qanlı, yara. 3. Çoxlu… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
silahlı — sif. Silahı olan, silah daşıyan, əlində, üstündə silah olan, silaha sarılmış. Silahlı dəstə. – Ucqar stansiyalarda . . şuluqluq salan silahlı hərbçilərə rast gəlmək olur. Ə. Ə.. // Hərbi əməliyyat, hərbi toqquşma, əldə silah ilə aparılan, icra… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
